Önümde Migroskop Dergisi ve 50 sene öncesine gidiyorum. İlk tanışmamız yürüyen Migroslar ile olmuştu. Bir dahiyane buluşla, bakkal dükkânı altına tekerlekler konularak mahalle mahalle yürüyordu.
Özel bir müziği ile geliyor ve hoparlörden mahalleli haberdar ediliyordu. Sen satışını yapıp gittiğinde, mahalle esnafı henüz siftah dahi etmemiş oluyordu. Bir yabancı firma olarak, özel kanunla ülkemize gelip, tabiri caizse Müslüman mahallesinde salyangoz sattın ve bize emperyalizmin sıcaklığını hissettirdin. Ne kadar teşekkür etsek az, iyi ki varsın Migros.
1 Nisan 1954 tarihinde adı ‘yarı toptan’ anlamına gelen ve sermayesinin bir bölümü yurtdışındaki kooperatifler birliği tarafından karşılanan firma yollarımızdaydı artık. Satış mağazaları kadar, gezici kamyonları da soktu hayatımıza… Teşekkürler Migros…
Sen İstanbul’un sokaklarında hizmet aşkıyla dolaşırken, Anadolu’dan göç edip, bu kentte ekmek kavgası verenler vardı. Ama zabıta onlara izin vermiyordu. Sonra onların tezgâhlarını yerle bir etmeyi başaran kahraman zabıta, senin gözükmenle birlikte dayak atmayı bırakıp, arabalarına selam durdu.
Bu arada sadece teşekkür yetmez, aynı zamanda tebrikler… Çünkü sen benim domatesimi bana satıp, kârını ülkene götürürken, benim vatandaşım kendi domatesini satamıyordu. Bakınız Züğürt Ağa, namı diğer Şener Şen…
Teşekkürler bizi bugünlere hazırladığın için. Teşekkür ederiz verdiğin emekler için. Tebrikler kendi esnafını mağdur etmemek için mecburi göç yaşadığın bir süreçte, Türk esnafıyla tanıştığın için. Teşekkürler Türkiye’de yaşadığımızı hatırlattığın için.
Teşekkürler sayın Ünsalan bukadar yalın bukadar güzel halimizi ahvalimizi dile getirdiğiniz için yerli malı haftaları hatıralarda kaldı artık.