İlk hatırladığım 1956 Melbourne olimpiyatlarıdır. Güney kürede olduğu için sonbaharda yapılmıştı. Okullar açıktı. Galatasaray Lisesi’nde radyodan izlemeye çalışıyorduk. Saat farkı işi zorlaştırıyordu.
1960 Roma olimpiyatları eylül başına denk gelmişti. Atlantik Okyanusu’nda, New York’a giden bir öğrenci gemisinde idim. Sonuçlar her gün bültenlerle duyuruluyordu. Sovyetler Birliği ile ABD arasında madalya rekabetinin zirveye çıktığı yıllardı.
Sonra televizyonda canlı yayını başladı. Soğuk Savaş bitti. Başta Çin, oyunlara ağırlık koyan başka ülkeler belirdi. Açılış ve kapanışlarda rating yüksek oluyor. Onun dışında ilgi ülke sporcularının yarışlarına odaklanıyor.
İlginç bir model
Ülkelerin olimpiyatta gösterdiği başarı öngörülebilir mi? Bu sorunun pek çok iktisatçının aklından geçtiğini sanıyorum. Elde yeterince tarihi veri var. Geriye anlamlı bir model kurup çalıştırmak kalıyor.
Kanada kökenli bir ABD’li iktisatçı fikri hayata geçirmiş. D. K. N. Johnson Colorado Springs kentinde öğretim üyesi. Teknolojik değişim ve yenilikçilik (inovasyon) üzerine çalışıyor. Collorado College’ın Yenilikçi Zihinler Programını yönetiyor.
Yazının devamı için TIKLAYINIZ.
