Almanya Şansölyesi Merkel ile Fransa Cumhurbaşkanı Sarkozy, pazar günü bir araya geldiler.
Medyada yer alan haberlere göre bir yol haritası belirlediler. Bunun 17 Ekim’de AB Liderler Zirvesi’nde, daha sonra ise G-20’lerin kasım ayı başındaki toplantısında tartışmaya açılacağını söylediler.
İki Avrupalı liderin hiç yoksa konuları masaya yatırmaları, bir takvim vermeleri ve piyasalara anlaşma havası pompalamaları iyi bir girişim olarak nitelendirilebilir.
Oysa bu ikilinin aklında bazı cin fikirler olduğu anlaşılıyor.
Bunlar neler olabilir diye irdeledim. Bulduklarım şöyle:
â– Birincisi Avrupa’nın sorunlu bankalarının mali yükünü baÅŸkalarına atmaya çalışıyorlar.
Merkel cuma günkü basın toplantısında Sarkozy ile banka sermayelerinin artışı konusunda aynı fikirde olmadığını beyan etti. Bu konuda henüz ikna olmadığını söyledi.
Oysa Avrupa’da bankaların 1 00 ile 400 milyar Euro arasında bir sermaye gereksinimi olduÄŸunu herkes biliyor. Sadece Dexia’nın şüpheli alacaklarının toplamı 90 milyar Euro civarında.
Bunu üstlenmek istemeyen Merkel topu G-20 kanalı ile IMF’ye atmak istiyor. “Paraları IMF ve dolayısıyla biz de dahil diÄŸer ülkeler versin. IMF gelip Avrupalı banka ve ülkeleri kurtarırken gerekli parayı da o bulsun. Alman vergi mükelleflerinin cebine dokunulmasın” peÅŸinde.
Anlaşılıyor ki bu formül Sarkozy’ye de cazip gelmiÅŸ. Onun derdi kendi bankalarının bu krizi atlatması.
â– Ä°kincisi, sorunlu bankaların ve Yunanistan’ın nasıl kurtarılacağına iliÅŸkin somut öneriler hâlâ açıklanmadı.
■Üçüncüsü ise Avrupa’nın yönetiÅŸim sorunları ve bunların giderilmesi gibi hayati öneme sahip bir konu hakkında da diÄŸer ülkelerin pek bilgisi yok. Bu ikili yine kimseye danışmadan iÅŸ yapmaya çalışıyorlar.
Kredibilitesini yitirmiÅŸ bu iki liderden somut, Ä°ngiliz BaÅŸbakanı Cameron’un tanımıyla “bazuka etkisi” yaratacak ve süratle alınacak kararları kiÅŸisel olarak beklemiyorum.
Topu yine bir başkasına atıp zaman kaybettirecekler.
Ãœyesi olduÄŸumuz G-20’lerin kasım ayındaki toplantısında bizim bu oyuna karşı çıkmamız ve Almanya’yı pamuk ellerini cebine sokması için zorlamamız gerektiÄŸini düşünüyorum.
***
IMF’de gıda enflasyonu yüksek
Geçenlerde VVashington’dayken IMF’nin kafeteryasında bir öğlen yemeÄŸi yedim.
İki kap yemek, su ve ekmek için 25 dolar ödedim. Ödeyince de şaşırdım.
80’li yılların ortasında IMF’de çalışırken 3 kap yemek için ödediÄŸim para 4 ya da 5 doları geçmezdi. Demek ki aradan geçen 25 yılı aÅŸkın dönemde IMF’nin kafeteryasında enflasyon anormal oranda artmış.
O tarihlerde IMF İcra Direktörleri Kurulu, çalışanlar öğlen dışarı çıkmasın, başkalarıyla yemek yiyip ağızlarından bilgi kaçırmasınlar gibi nedenlerle kendi kafeteryasını sübvanse ederdi. Dünya Bankası çalışanları buna bozulur, kendilerinin daha yüksek ödeme yaptıklarından yakınırlardı.
Demek ki ÅŸimdi bu sübvansiyonlar kesilmiÅŸ. Ayrıca küreselleÅŸmeye paralel olarak sunulan yemeklerin çeÅŸidi artmış. Kalitesi yükselmiÅŸ. Fiyatları ise “piyasa fiyatlarına” eÅŸitlenmiÅŸ.