Niccolo Paganini (1782 – 1840), klasik batı müziğini derinden etkilemiş bir besteci olmanın yanı sıra gelmiş geçmiş en ünlü keman virtüözü olarak anılır. Çeşitli yapıtları arasında temel özelliğini çalış tekniğindeki değişiklik ve karmaşıklığın oluşturduğu kaprislerin (capriccio) ayrı bir yeri vardır. Keman teline yayla dokunularak çıkarılan sesler, tellerin parmakla çekilmesinden elde edilen efektler ve doğaçlamalar bu tekniğin başlıca özellikleridir. Paganini keman çalarken sıklıkla doğaçlama yapar, bazen kemanının bir telini koparıp kalan teller ile konserine devam ederek izleyicisini şaşırtır, onun şeytan ile işbirliği yaptığı söylentisinin fısıldanmasına yol açardı. Paganini’nin virtüözlüğü kadar besteleri de klasik batı müziğini derinden etkilemiş, Liszt, Schuman, Brahms ve Rachmaninov gibi ünlü bestecilerin eserlerine yansımıştır.
Kapris, “sürekli değişen ve mantıksız olan istekler” diye tanımlanıyor. Gerçekten de bazen kapris can sıkıcı, yorucu ve bıktırıcı olabilir. Ama bütün bunlara karşın kapriste bir uyarıcılık vardır. “Bu uyarıdan nasıl bir ders çıkarabilirim” diye düşünmek insana yeni bir düşünce ufku açar. Örneğin klasik batı müziği besteci ve yorumcuları, başlangıçta yadırgasalar da, Paganini’nin kaprislerindeki uyarılardan ders çıkarmış ve klasik batı müziği bu yeni teknik ve yaklaşım sayesinde yepyeni bir havaya bürünmüştür.
Yazının devamı için TIKLAYINIZ. (Mahfiegilmez.com)