Tamgün yasası çıktı ve öğretim üyeleri, kurumlarında hasta bakamaz hale gelip muayenehane ile üniversite arasında tercih yapmaya zorlandılar.
Bir sanayici düşünün. Fabrikasındaki tıkır tıkır çalışan ve üretim açısından yaşamsal olan makinelerin yarısını fabrika dışına atsın. Olacak iş mi? Değil elbette. Hadi attı diyelim; sonuçta onu ilgilendirir. Varsayın ki bu fabrika yeni fabrikaların kurulmaları ve üretime geçebilmeleri için gerekli çok önemli makineler üretiyor. Ülkede böyle birkaç fabrika daha var. Bu fabrikaların sahipleri, çok iyi çalışan makinelerini atsınlar fabrika dışına. ‘Sadece onları ilgilendirir’ diyemeyiz herhalde. Ya da ekonomi yönetimi olarak öyle bir karar alıyorsunuz ki bu fabrikalar makine parklarının önemli bir kısmını kullanamaz ve dolayısıyla doğru dürüst çalışamaz duruma geliyor. Sadece o fabrikaların bugünkü üretimi değil, kurulacak başka fabrikalarda yapılacak yarınki üretim de engellenmiş oluyor. Olamaz, değil mi? Böyle bir karar alınamaz.
Yazının devamı için TIKLAYINIZ. (Radikal)