Geçtiğimiz sene hamaset dolu söylemlerin gölgesinde bir süreç yaşadık. Bir bakıyorsunuz komşularla ilişki kuruyoruz; bir bakıyorsunuz üretim hamlesi başlatıyoruz.
Bir yanda babayiğit bulup yerli otomobil peşine düşüyoruz, öte tarafta gerçekçi olmayan rakamlarda büyüme yakalıyoruz. Hepsinin özünde de bizi kıskananlar ve dünyayı geride bırakan başarı (!) söylemleri…
Oysa milli olmak, gerçekten üretime inanmak, hakiki bir başarı elde etmek ya da kalkınma eğilimi sergilemek ne rakamların, ne söylemlerin, ne sahte makyajın ne de adına eğitim deseniz de insanları okula tıkmanın sonucu olarak ortaya çıkar.
Zihniyette, bakış açısında ve yaklaşımda bazı bakış açıları geliştirmek gerekir. Eğer bir düşünce samimiyetiniz yoksa, bundan sonra yaptıklarınız da, söyledikleriniz de içi boş laf kalabalığından öteye gitmez.
Bunun en güzel örneğini para cinsinden vereyim. 2017 senesi boyunca komşularla hep yerel para birimi cinsinden ticareti konuştuk. Saçma mı, değil. Fakat burada bir mucize ararsanız, önce kendinizi, sonra da Milleti kandırırsınız.
Ortada ne büyük bir şaşılık olduğunu sadece bir beyanatla bile anlamak ve makyajın döküldüğünü görmek mümkün.
Akıl almaz bir yöntemle, kredisini verdiğimiz, müşteri garantisi sunduğumuz ve rahatlıkla bu şartlarda parasını ödeyerek mühendislik satın alacak iken, yıllarca gelir aktardığınız ya da öncelik sıralamasını şaşırdığınız işlerin yapısını bir kenara koyuyorum.
Bu akıl almaz zihni sinir yaklaşımların nasıl makyaj kustuğunu ücretlendirmesinden anlıyoruz.
2017 senesinin tamamında başarılı ekonomi palavrası sıkıp, yerel para ile ticaret yaparak sorunları aşacağını söyleyen bir iktidar yaklaşımı, yılın son gününde köprü ve otoyol ücretlerini dolar kuruna göre ayarlayacağını Bakan seviyesinde açıklıyor.
Bakın bu yabana atılır ya da göz ardı edilebilir bir söylem değil. Bir tarafta yapılan işin ne kadar yanlış hesaplar üzerine kurulu olduğunu anlatıyor; öte tarafta nasıl bir zarara neden olunduğunu…
Ama hepsinden çok yerel para ile ticaretle mucize yaratılamayacağını kanıtlıyor. Bu arada yerel para ile ticaretin arttırılması ve mutlaka uygulamaya konulması gerektiğini düşünüyorum. Fakat bu kısa ve orta vadeli borç ödeme gerçeğinizi ve finansman ihtiyacınızı ortadan kaldırmıyor.
Mesela Rusya ile doğalgaz anlaşmasında ödemeyi TL ya da Ruble ile yapabilirsiniz. Ama birim fiyatlar dolar üzerinden hesaplanıp, yerel paraya çevriliyorsa, günün sonunda sizin açınızdan bir fark kalmaz.
Peki söylem dışında elinizde ne kalır? Sadece kandırılmış bir Millet. Sorgulayan bir 2018 temennisiyle…