Avrupa’daki bir grup ülkenin tek para sistemine geçmesi düşünülürken, en önemli konu tek para sistemi içindeki ülkelerin ekonomik yapı olarak birbirlerine mümkün olduÄŸunca benzeÅŸmesi zorunluluÄŸuydu. Maastricht Kriterleri bu benzeÅŸmeyi saÄŸlayabilme yönünde uzlaşılan deÄŸerlendirme kriterleri (benchmarks) olarak ortaya atılmıştı. Faizlerin ve enflasyonun, tek paraya geçecek ülkelerde birbirine yakın olması (convergence) isteniyordu. Bu yakınlığın ileride bozulmaması için de kamu borcu üzerinde milli gelirin bir oranı olarak üst sınır (yüzde 60) getirilmiÅŸti.
Yazının devamı için TIKLAYINIZ. (Habertürk Gazetesi)