Biz onlar gibi gelecek nesillerin bekasına endeksli değil, gelecek seçimlere endeksli kamu politikası tasarlıyoruz.
Geçen gün bu teşvik sistemine baktığımda, ne yazık ki ruhunu göremediğimi yazmıştım. Müsaadenizle oradan devam edeyim. Nedir bu tasarının ruhu meselesi? Merak edenleri aşağıya beklerim efendim. Her kriz bir yenilenme fırsatıdır. Kore, 1997 krizini çok iyi kullandı. O krizden mesela bir Samsung Elektronik şirketi çıkarttı. Çıkarttı derken, kimseyi yanıltmayayım. Öyle Türkiye’den çok alışık olduğumuz “Şimdi yeme sırası bizde” anlayışı ile 1997’de iktidara yandaş olanlar tarafından, birdenbire kuruluvermedi Samsung Elektronik şirketi. Samsung Elektronik, 1969’dan beri, zaten vardı. Hatta şirketin kurucusu Samsung Holding, ta 1947’den beri faaliyetteydi. Samsung Elektronik, 2011 performansı ile dünyanın bir numaralı elektronik şirketi oldu. Nasıl oldu? 1997’de tasarlanan Kore usulü teşvik sistemi sayesinde. Peki, bizim pek beğenilen teşvik paketinden bir adet bile Türk ‘Samsung’ şirketi çıkar mı? Zannetmiyorum. Biz onlar gibi gelecek nesillerin bekasına endeksli değil, gelecek seçimlere endeksli kamu politikası tasarlıyoruz. İyi ya da kötü diye söylemiyorum. Vakıadan bahsediyorum.
Samsung şirketini bir bütün olarak ele alırsanız, 2010 toplam gelir akımı yaklaşık 258 milyar dolar civarındaydı. Bizim milli gelirin yaklaşık üçte biri demek bu. Finlandiya’nın milli gelirinden daha kocaman bir yıllık gelir akımından bahsediyorum. Samsung bir ülke olsaydı, bu milli gelirle, dünyanın 35. büyük ekonomisi olurdu. Hani biz öylesini severiz diye, size bir referans noktası veriyorum. Yukarıdaki rakamlara daha Samsung’un yurtdışındaki iştiraklerinden gelen gelir akımları dahil değil. Onu da ekleyeyim. Samsung’un inşaat şirketi Dubai’de Burç Halife’yi, Malezya’da Petronas kulelerini yaptı. Samsung Elektronik ise 2011 performansı ile dünyanın bir numaralı elektronik devi oldu. Kocaman şirketler bunlar yani. Ruh hadisesinde akılda ilk bunu tutmak gerekir diye düşünüyorum.
Yazının devamı için TIKLAYINIZ.