Geçen akşam iş arkadaşlarımla bir yemekteydim. Benim nispeten basit bir cep telefonum var.
Bu durumumu anlayınca bana uzun, uzun “akıllı telefon”larının (Smartphone) ne kadar faydalı olduğunu anlattılar. Anlatmakla kalmadılar, gösteri de yaptılar. Hangi uçağın Yeşilköy’e ne zaman indiğine baktık, ikinci köprünün açık olduğunu gördük, sesli tercüme yaptık daha neler, neler? Bu Smartphone, akıllı telefon değil seyyar bir bilgisayar. Cihazın telefon olma niteliği adeta önemsizleşmiş. Bildiğimiz en gelişmiş cep telefonlarının hem her işlevini yapıyor, hem de sahibini sanki bir ofiste bilgisayarının başındaymış gibi dünya âlemle temas halinde tutuyor. Akıllı telefonu anlayım derken yemeği soğutmuşum.
BİR MAKALE OKUDUM HAYATIM DEĞİŞTİ
Ertesi gün Pennsylvania Üniversitesi İşletme Fakültesi olan Wharton’un aylık dergisinin yeni gelen son sayısını karıştırmaya başladım. A, bir de ne göreyim? David Shedd adında bir mezun “Akıllı telefonlar, işinizi 7 şekilde öldürüyor olabilir” diye bir makale yazmamış mı? Hemen makaleyi iyi hazmedeyim diye yavaş, yavaş çiğneyerek okumaya başladım. Her satırı üç defa okuyup ve sondan başa doğru birkaç kez gidip gelerek özümlemeyi bitirdim.
SADECE ŞERDEN HAYIR DEĞİL, HAYIRDAN DA ŞER ÇIKAR
Akıllı telefonların, mucitlerini milyarder yapması, üreticilerini ve satıcılarını zenginleştirmesi yanında, kullananlara da faydası olduğu kesindir. Bu telefonlar, yöneticileri ve şirket çalışanlarını, sürekli olarak ve gerçek zamanda a) Ofisiyle, b) İnternetle ve c) Bulutla irtibatta tutuyormuş.
“Bulut” firmanın tüm bilgilerin istiflendiği, merkezi bir veri deposuna verilen admış. Bunu da daha bir ay önce öğrendim; arz ederim. Bu kadar hayırlı bir cihazın nasıl oluyor da şirketi öldürebilecek kadar bir “yönetim şerrine” sebep olduğunu bilmiyordum. Ama bu cihazların da her etkili ilaç gibi, hastaya dert açan bir yan etkisi olduğundan emindim.
BADİ KARA DEĞİL YEDİ BELA GELİYOR…
Yazının devamını okumak için TIKLAYINIZ.
